လာသူေတြလည္းထပ္လာတယ္
သြားသူေတြလည္းသြားကုန္ျပီ
ေနေနတဲ့သူေတြလည္း
အသက္ကိုထမ္းထားရတာနဲ႔တင္
ပင္ပန္းေနၾကျပီေလ....
အတၱကိုလည္းရြက္ထားေသး
ေလာဘကိုလည္းမလြတ္ခ်နုိင္ေသး
ေဒါသနဲ႔လည္းမကင္းနုိင္ေသး
ပင္ပန္းျပီးရင္းပင္ပန္းျပီေလ....
ဦးတည္ခ်က္အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔
ရည္ရြယ္ခ်က္အမ်ိဳးမိ်ဴးနဲ႔
ဘ၀ထဲမွာက်င္လည္ေနၾကတာ
ခ်ိန္ခြင္တစ္ခုအလည္ေရာက္တုန္း
အထုပ္နွစ္ခုထည့္ခ်ိန္ၾကည့္ေတာ့
ခ်ိန္ခြင္ၾကီးခ်က္ခ်င္းပဲလွ်ာထြက္သြားတယ္....
ဒါကိုပဲ
ကိုယ္နဲ႔မဆိုင္သလိုလွည့္ထြက္သြားလိုက္တာ
ကမာၻၾကီးတျခမ္းပိုေစာင္းသြားသလိုပဲ
ကမာၻေျမသာငိုညည္းတတ္မယ္ဆို
ကႏၱာရမွာ ေရလႊမ္းမလားပဲ....
သံေ၀ဂေတြ
အသိတရားေတြဆုိတာ
စာအုပ္မွာပဲပံုႏွိပ္ျပီး
အလွၾကည့္ရတယ္မ်ား
မွတ္ေနလားမသိပါဘူး
ေန၀င္ခ်ိန္ထိကုိ
မေမာေသးပါဘူးဆိုျပီး
ငါဆုိတဲ့အတၱေဆာင္းထားတုန္းပဲ......
ဘ၀ဟာ ေျပးလမ္းတစ္ခုဆိုရင္လညး္
လမ္းမွာ ေက်ာက္တံုးေလးေတြ႔ရင္ေတာင္
ဖယ္ရွားေပးခဲ့ဦး....
ေဘးေရွာင္ျပီးသြားသူေတြမ်ားေနလို႔
အိုဇုန္းလႊာေတြေပါက္ကုန္တာေပါ့.........
ဒါေၾကာင့္မီးစာကုန္ေရခမ္းလို႔ပဲျဖစ္ျဖစ္
ေန၀င္ခ်ိန္ေရာက္လို႔ပဲျဖစ္ျဖစ္
လူတကာေငးေမာရေအာင္
ကိုယ့္ရဲ႕ေန၀င္ဆညး္ဆာေလးလွပေစဖုိ႔
"အတၱ" ကိုဦးစြာေန၀င္ခြင့္ေပးလိုက္ပါလား.......
ေရးသားသူ စနိူးနွင္း
No comments:
Post a Comment